Izgubljena glava Damascena Monteira

Antonio Tabucchi (1943-2012) jedan je od najvažnijih talijanskih pripovjedača druge polovice dvadesetog stoljeća. Od 1975. do danas, objavio je dvadesetak proznih, jedan dramski, te više esejističkih naslova. Njegove prve poznatije novele su Notturno indiano (1984) (Indijski nokturno, 2001), nakon kojih slijede romani Il filo dell'orizzonte (1986) te Requiem (1992) (Rekvijem, 2009). Istih godina Tabucchi objavljuje i neke od ponajboljih suvremenih novelističkih zbirki u talijanskoj književnosti: Il gioco del rovescio e altri racconti (1981) (Igra obrtanja: priče 2005), Piccoli equivoci senza importanza (1985), Donna di Porto Pim (1985), I volatili del Beato Angelico (1987), Sogni di sogni (1992). One tematski i poetički upotpunjuju i razrađuju problematiku iz romana, gradeći svoje fabule oko problema raspršenosti identiteta, relativnosti istine i nedohvatnosti zbilje. Romanom Sostiene Pereira (1994), (Pereira tvrdi, 2013), započinje razdoblje autorova eksplicitnijeg političkog i etičkog angažmana, koji je zamjetan i u romanima La testa perduta di Damasceno Monteiro (1997) (Izgubljena glava Damascena Monteira, 2012) i Tristano muore. Una vita (2004) (Tristano umire. Jedan život, 2007). Dodatno se etička problematika potvrđuje autorovim istupima u talijanskom javnom životu posljednjih godina, dio kojih je zabilježen u zbirci eseja pod naslovom La gastrite di Platone (1998), proizašlim iz polemike što ju je Tabucchi vodio s Umbertom Ecom, na temu uloge intelektualca u političkom i javnom životu. Tabucchi je također vrstan znalac portugalske književnosti: obiteljski život veže ga uz Portugal, a istodobno predaje portugalsku književnost na fakultetu u Sieni i prevodi portugalsku poeziju na talijanski. Osim toga, Tabucchi je na portugalskom napisao i objavio roman Requiem, te knjigu intervjua. Posebno mjesto u njegovim talijanskim tekstovima pripada liku i djelu portugalskog pjesnika Fernanda Pessoe: on je prisutan kao lik u jednom od dva Tabucchijeva dramska monologa, objavljena pod naslovom I dialoghi mancati (1988) (Neostvareni dijalozi, 1996), talijanski autor posvećuje mu i knjigu eseja Un baule pieno di gente (1990) te biografsku fikciju Gli ultimi tre giorni di Fernando Pessoa (1994). Budući da ga smatraju jednim od važnijih europskih pisaca današnjice, Antonio Tabucchi je dobitnik brojnih međunarodnih nagrada i odličja, a knjige su mu prevedene na više od 30 svjetskih jezika. Po nekim romanima te pripovijetkama filmove su snimili Alain Corneau, Fernando Lopez, Alain Tanner, Roberto Faenza i Massimo Guglielmi.