Zagubljeni portreti

God. izd.: 2006.
Broširano, šivano
112 str.

Od početka sedamdesetih godina Željko Jerman intuitivno istražuje mogućnosti i ograničenja medija fotografije. Namjerno snima i razvija neoštre i sive fotografije, intervenira kemikalijama, olovkom ili temperama u procesu razvijanja, koristi više negativa, a gotove fotografije reže, trga, pali. Dobiveni rezultat ekspresivno je procesualno djelo, refleksija egzistencijalnog nemira”. “Polovicom sedamdesetih godina reducira postupak na elementarnu upotrebu fotokemikalija na fotopapiru bez upotrebe fotoaparata. Zanima se za multimedijske umjetničke postupke i sve se češće koristi tekstom u radovima.

Od 1975. počinje izlagati s grupom umjetnika (“Šestoricom”) na javnim prostorima, a statično izlaganje radova zamjenjuje procesualnim akcijama… Polovicom osamdesetih godina intenzivno radi na ciklusima fotoslika, realiziranih ekspresivnim tragovima fotokemikalija na fotopapiru. Taj princip rada, uz neznatne izmjene, traje do danas.