Drago Jančar (Maribor, 1948) živi u Ljubljani. Studirao je pravo, radio kao novinar i filmski dramaturg, a duže vrijeme bio je i slobodni umjetnik. Godine 1975. bio je osuđen i zatvoren zbog “neprijateljske propagande”. U prijelomnim godinama 1987-1991. bio je predsjednik Slovenskog centra PEN. Godine 1985. boravio je u SAD-u kao dobitnik Fulbrightove stipendije za umjetnike, a godine 1988. u Njemačkoj kao dobitnik Bavarske stipendije za pisce. Najprevođeniji je slovenski autor. Napisao je desetak drama Disident Arnož in njegovi, Veliki briljantni valček, Vsi tirani mameluki so hud konec vzeli…, Daedalus, Klementov padec, Zalezujoč Godota, Halštat, Severni sij, Lahka konjenica, Niha ura tiha; desetak kratkih proznih djela: Romanje gospoda Houžvičke, O bledem hudodelcu, Smrt pri Mariji Snežni, Pogled angela, Augsburg in druge resnične pripovedi, Ultima kreatura, Prikazen iz Rovenske, Človek, ki je pogledal v tolmun, Joycev učenec: deset izbranih novel, Dve sliki, Lucijine oči, Prerokba, Zalezovanje človeka, Zoževanje prostora; deset romana: Petintrideset stopinj, Galjot, Severni sij, Posmehljivo poželjenje, Zvenenje v glavi, Katarina, pav in jezuit, Graditelj, Drevo brez imena, To noč sem jo videl, Maj, november i desetak eseja: Sproti: eseji in članki, Terra incognita, Razbiti vrč, Na robu, Egiptovski lonci mesa, Upor bralcev, Privlačnost praznine, Brioni, Duša Evrope; Šala, ironija in globlji pomen, Jakobova lestev, Pisanja in znamenja. Hrvatskim čitateljima poznat je po književnim radovima objavljenima u časopisima, po romanima Polarna svjetlost, što ga je preveo Vlado Gotovac, Katarina, paun i jezuit, polemičkoj knjizi Izvješće iz devete zemlje te po dramama. Komad Veliki briljantni valcer uprizorilo je Dramsko kazalište Gavella. Dosad je na hrvatski prevedeno desetak njegovih djela. U izdanju Meandra/ MeandarMedije objavljene su mu knjige: Šala, ironija i dublje značenje (eseji, prevela Jagna Pogačnik, naslovni esej prevela Neda Fanuko), Lucijine oči (pripovijetke, sa slovenskog prevela Mirjana Hećimović), Drvo bez imena (roman, prevela Neda Fanuko, 2011), i Noćas sam je vidio (roman, sa slovenskoga prevela Neda Fanuko, 2012). Još neka djela : Maj, november (2014.), In ljubezen tudi (2017), Pa i ljubav (2020.)
